De commissie Leefmilieu en Ruimtelijke Ordening van het Vlaams Parlement keurde zopas het ‘Wonen in eigen streek’ goed. Daarmee moeten ook bewoners van een streek die qua bouwgronden goed in de markt ligt, de mogelijkheid hebben om grond aan te schaffen. Tot nu toe werden ze vaak al te makkelijk voorbijgestoken door mensen met een dikkere portemonnee.

Het fenomeen is in vele streken van Vlaanderen bekend. Kooplustigen verhinderen dat kustbewoners zich een eigen huis kunnen aanschaffen, zoals generaties familieleden hen dat voordeden. Hetzelfde gebeurde iets brutaler door de Europese ambtenaren, die de prijs van huizen en bouwgronden in de rand rond Brussel omhoog hebben gejaagd.

Dichter bij huis speculeerden Nederlanders in grensgemeenten zoals Essen, Hoogstraten, Ravels en Arendonk. Ook rond Antwerpen stelt zich het probleem. Van Kapellen tot Niel en van Aartselaar tot Wijnegem zijn kooplustigen op zoek naar een huis in de ‘groene rand’. Waasmunster heeft dezelfde status verworven, wellicht door zijn goede ligging tussen Antwerpen en Gent.

Dat steekt al jaren de ogen uit van mensen die vaak noodgedwongen vertrekken uit de gemeente waar ze zijn opgegroeid. Ex-parlementslid Herman Suykerbuyk had dat al gezien. Maar hij wilde nog álle gronden voorbehouden voor de inwoners van zijn gemeente. Zijn voorstel werd afgeschoten. Ludwig Caluwé (CD&V) vijlde het ontwerp bij tot de basis van wat nu is goedgekeurd.

Is dat een ‘Eigen volk eerst’-maatregel? Allerminst, want de huidige regelgeving is beperkend opgesteld. Zo moet het gaan om een gemeente die kampt met hoge bouwgrondprijzen én met een hoge migratiedruk. Als beide voorwaarden niet zijn vervuld, kan er geen sprake zijn van een voorrangsregel. In Limburgse grensgemeenten verdringen inwijkelingen elkaar ook. Maar de grondprijs is er lager dan in de rest van Vlaanderen. Dus is de voorrangsregel daar niet toegestaan.

Als de voorrangsregel is goedgekeurd, geldt die niet voor alle gronden in de bewuste gemeente. Zoals in verstedelijkte gebieden niet overal meer bouwlagen worden toegestaan dan het gewestplan toelaat.

De maatregel, die elke drie jaar wordt getoetst, mikt op een beter samenleven en gaat sociale verdringing tegen. Net zoals sociale koopwoningen wil het decreet zorgen voor een betere sociale mix. Daar kan je niet tegen zijn.

Bron: Gazet van Antwerpen