De risico’s op oplichterij blijven reëel, maar buiten de bekende badsteden zijn er zeker investeringsmogelijkheden.

‘Prijsdalingen zijn er tijdens de crisis nauwelijks geweest in het Turkse vakantievastgoed, een korting links of rechts niet te na gesproken’, zegt Laurent Papillon van Mersin Homes, een Belgisch makelaarskantoor dat enkel in Turkije actief is. ‘Wat wel ten goede veranderd is: de aannemers beseffen dat het crisis is, en zijn zich soepeler gaan opstellen wat het voorschot betreft. Dat is een goede zaak, want hoe hoger het voorschot, hoe groter het risico dat een klant gaat lopen. In Turkije heeft een bankwaarborg immers niet veel waarde als het misgaat.

‘Bij de klanten bestaat er momenteel een zekere drempelvrees. Ik kan dat wel begrijpen, want je moet inderdaad opletten als je in Turkije koopt. Ik omschrijf het land wel eens als het Spanje van twintig jaar geleden. Je kunt er zeer goede zaken doen, maar oplichterij bestaat er jammer genoeg ook.’
WIE ‘Meestal 45-plussers die in België al eigendom hebben en dat willen aanvullen met een buitenverblijf. Vaak zijn het mensen die met pensioen zijn of dat voorbereiden. Sommigen willen het pand buiten hun eigen vakantie nog verhuren, maar de meesten zijn daar niet in geïnteresseerd. Speculanten worden afgeschrikt door de 30 procentbelasting die je op de meerwaarde betaalt als je het pand binnen de vijf jaar opnieuw verkoopt.’

AANBOD: ‘In de minder ontwikkelde regio’s, Mersin bijvoorbeeld, kun je nog eerstelijns kopen. Dat is in de bekende badsteden à la Bodrum, Marmaris of Kusadasi haast onmogelijk, tenzij je een erg fikse prijs betaalt. Maar wanneer het crisis is, zijn alleen de echte topliggingen nog verkoopbaar. Je kiest dus best voor kwalitatief vastgoed in een ontwikkelingsregio, waar toekomstige meerwaarde zeer waarschijnlijk is.
‘De Turkse kust is een typische appartementenmarkt. De grond bij de zee is te interessant om er villaprojecten te bouwen.’

LET OP: ‘Turken kopen zelf pas als het gebouw er staat. Ze zullen zelden intekenen op een project dat enkel op papier bestaat. Waarom? Omdat plannen in Turkije altijd kunnen wijzigen en de opleveringsdatum soms erg onvoorspelbaar kan zijn.

‘Het is zeker geen slecht idee om met een promise to sell te werken. Dat is een akte die de aannemer verplicht om de uiteindelijke eigendomsrechten over te dragen aan zijn klant. Ga zeker ter plaatse voor je koopt. En wees realistisch, want er vallen wel koopjes te doen in Turkije, maar té goedkoop is altijd gevaarlijk.’

Bron: Knack