Het aantal verwaarloosde panden in Oostende is fors gedaald door de hoge leegstandbelasting.

‘Er zijn verschillende redenen waarom mensen hun eigendommen laten leegstaan. Dat varieert van emotionele redenen, zoals bijvoorbeeld bij een nalatenschap, tot pure speculatie in de hoop een recordopbrengst te kunnen realiseren voor een populair pand. Ook projectontwikkelaars hebben nogal wat leegstaande panden in hun portefeuille zitten, waarbij ze afwachten om de panden te slopen en er een groot nieuwbouwproject uit de grond te stampen. Voorts heb je ook eigenaars die hun huurprijs te hoog instellen en geen huurder vinden die dat enorme bedrag wil ophoesten. Maar sociale huisvestingsmaatschappijen doen eveneens hard hun best: ook zij hebben een behoorlijk aantal leegstaande panden’, zegt de Oostendse schepen Nancy Bourgoignie (SP.A).

De schepen haalt fors uit naar de Gelukkige Haard, de private sociale huisvestingsmaatschappij uit de Seringenstraat die tientallen leegstaande panden zou hebben. ‘Oostendenaars stellen zich vragen waarom ze geen sociale woning kunnen huren terwijl de eigendommen van die maatschappij leeg blijven staan. De maatschappijen oefenen voorkooprecht uit op panden en halen zo de eigendommen vlotjes binnen, maar doen er dan jaren niets mee. Projecten uit 2003 waarbij ze voorkooprecht hadden, zijn nog steeds niet uitgevoerd. Dat is het geval voor projecten in de Koningstraat en de Wittenonnenstraat.’

De leegstandcijfers voor Oostende vallen nochtans wel mee: het aantal leegstaande panden daalde van 298 (in 2007) naar 275 (eind 2008), waarvan telkens 45handels- en industriepanden. Oostende controleert sinds drie jaar ook fors kamerwoningen en heel wat onbewoonbare en ongeschikte kamers moeten zo worden opgeknapt (118 in 2006, 29 in 2007 en 22 in 2008). Als we de situatie nu zouden vergelijken met die van tien jaar geleden, dan zou de daling nog sterker zijn geweest zonder die kamerwoningen.

‘We pakken de leegstand op twee manieren aan. Er zijn de premies voor eigenaars die hun eigendom renoveren en verhuren. Ook voor de herinrichting en het opnieuw verhuren van winkels zijn er premies. Maar anderzijds voeren we ook een repressief beleid met een forse belasting van 1.250euro per jaar per wooneenheid. Panden kunnen leegstaan, maar ook ongeschikt of onbewoonbaar zijn. Die taks geldt per categorie en vanaf het tweede jaar wordt ze verdubbeld tot maximaal vijf keer het oorspronkelijke bedrag. Wie echt van slechte wil is, voelt het wel in de geldbeugel.”We hebben wel oog voor bezwaren en zullen eigenaars echt geen belasting aansmeren als ze tussen twee huurders in enkele maanden leegstand hebben. Ook wie kan aantonen dat hij renoveert, moet de taks niet betalen. Maar de belastingen gelden ook voor de sociale huisvestingsmaatschappijen. Wat voor de individuele eigenaar geldt, moet ook gelden voor de grote maatschappijen. We verwerpen telkens hun bezwaarschriften tegen de taks. We willen als stadsbestuur ook onze verantwoordelijkheid nemen en treden op als regisseur. Bijna elke vergadering wijzen we die ene maatschappij op haar verantwoordelijkheid, maar het haalt blijkbaar weinig uit’, zegt de schepen. (efo)

Bron: De Standaard