De overheid wil zijn niet-strategisch vastgoed afstoten, zodat de focus op strategisch vastgoed wordt versterkt. De opbrengst van de verkopen vult de begroting van de betreffende overheden aan. De vastgoedportefeuille van overheden is zeer diverse samengesteld. Van de kantorenmarkt is circa 20% tot 25% in handen van de overheid.

Niet-strategisch vastgoed wordt door de overheid vooral beschouwd als kostenpost. Private partijen hebben een andere benadering. Zij beschouwen vastgoed als beleggingsproduct, bestemd om winstmaximalisatie te realiseren. Het gewenste looptijdrendement kan aanzienlijk hoger zijn dan de feitelijke opbrengst van overheidsvastgoed. Toch is overheidsvastgoed interessant voor marktpartijen. Door de financiële crisis kampen beleggers met steeds meer huurders die niet in staat zijn de huur te betalen. Als de overheid de huurder is, zal dat niet gebeuren. De belegging is daardoor minder risicovol.

Bovendien vertegenwoordigt overheidsvastgoed vaak een hoge residuele grondwaarde, vooral op centrumlocaties. Marktpartijen moeten hun kennis verhogen over de overheidssector, de gangbare procedures en het huisvestingsbeleid, en ze moeten nadenken over nieuwe contract- en samenwerkingsvormen. Dan kunnen ze het potentieel van overheidsvastgoed benutten.

Bron: Vastgoedmarkt