Omdat de wachtlijsten voor sociale woningen zo lang zijn, moeten ze creatief opgelost worden.

In Vlaanderen zijn op dit moment 100.000 gezinnen — mensen met een laag inkomen – op zoek naar een woning die voldoet aan hun noden en die voor hen betaalbaar is. Tegelijk zijn er zo’n 100.000 woningen van slechte kwaliteit op de markt. Er is duidelijk een grotere inspanning nodig dan de 40.000 sociale woningen die de regering tegen 2020 gebouwd wil zien.

In de volgende bestuursperiode moet de particuliere huurmarkt toegankelijker gemaakt worden voor sociaal zwakkere huurders. De woonkwaliteit moet voor diezelfde groep verbeterd worden en ze moeten een woning naar hun eigen noden kunnen vinden.

Huursubsidie: België is zowat het enige West-Europese land dat geen volwaardig stelsel voor huursubsidies heeft. In andere landen is die subsidie een aanvulling op het inkomen van mensen met een laag inkomen. In België profiteert slechts een beperkte groep ervan. Alleen mensen die van een ongezonde naar een gezonde woning verhuizen of mensen die langer dan vijf jaar op de wachtlijst staan voor een sociale woning, kunnen de subsidie aanvragen. Als iedereen die onder de armoedegrens leeft, aanspraak op een huursubsidie zou kunnen maken, wordt die subsidie ook een belangrijk middel om de wachtlijsten voor sociale woningen weg te werken.

De maximale tussenkomst – 160 euro per maand – is ook te beperkt, vooral voor grote gezinnen die een grotere woning nodig hebben.

Betaalbaar wonen op de privémarkt: De sociale verhuurkantoren (SVK’s) krijgen nu subsidies om woningen op de particuliere markt te huren en ze dan weer door te verhuren aan mensen met een laag inkomen. Die subsidies zijn echter beperkt: de SVK’s krijgen enkel een werkingssubsidie. De overheid komt niet tussen in de huur die de mensen met een laag inkomen voor de woning betalen. Het voordeel voor de doelgroep blijft dus beperkt.

Wachtlijsten: De wachtlijsten voor mensen die op zoek zijn naar een sociale woning blijven oneindig lang. Niemand verwachtte van minister Keulen dat hij ze in één bestuursperiode zou kunnen wegwerken. Maar hier ligt nog een groot gat open voor de volgende Vlaamse regering.

Er moet een systeem uitgedokterd worden waarbij de huursubsidie drastisch uitgebreid wordt en de SVK’s ook de middelen hebben om hun ‘doorverhuurwoningen’ onder de marktprijs te kunnen aanbieden aan mensen met een laag inkomen.

Bovendien vinden sommigen dat de huurprijs van een sociale woning nog altijd te hoog is om de allerzwaksten op de markt te bereiken.

Renovatiepremies: Dat de renovatiepremies pas worden uitbetaald nadat de facturen zijn betaald, is nadelig voor mensen die de middelen niet hebben om hun woning te verbouwen. Ze vallen daardoor zo goed als zeker uit de boot. Sommigen vragen zich af of het niet net die mensen zijn die zulke premies echt nodig hebben. En hier en daar wordt ook aangestipt dat de verschillende renovatiepremies beter op elkaar afgestemd kunnen worden.

Wooninspectie: Het Vlaams Overleg Platform (VOB) stipt aan dat de snelprocedure die mogelijk maakt dat verbeteringen aan de woning snel gebeuren, dode letter is gebleken. Ze moet dus bijgestuurd worden.

Wonen en Welzijn: Er is, ten slotte, werk aan de winkel op de doorsnede tussen wonen en zorg. ‘Voor mensen die tijdelijk opgevangen worden in residentiële welzijnsvoorzieningen en die niet (onmiddellijk) de stap naar volwaardig zelfstandig wonen kunnen zetten, moeten verschillende woontrajecten mogelijk worden, op hun eigen maat’, zegt VOB. ‘Het huidig aanbod van voorzieningen tussen wonen en zorg moet worden doorgelicht en waar nodig aangevuld.’ (vdr)

Bron: De Standaard