Egypte is een potentiële groeimarkt en een exotische bestemming. Die combinatie brengt wat bijzonderheden met zich mee. Voor buitenlanders is het mogelijk om onroerend goed aan te schaffen. Zij het met wat beperkingen.

De private huizenmarkt van Egypte is relatief jong. Na een roerige start met de onvermijdelijke kinderziektes lijkt de markt zich nu te stabiliseren. Na jaren waarin alleen huizen werden gebouwd door de overheid, werden in het begin van de jaren negentig private bouwprojecten toegestaan. Onervaren bouwmaatschappijen stortten zich op de markt. Het gevolg was dat Egypte ineens bezaaid was met lege huisblokken. Met name rondom Caïro ontstonden steden waar niemand wilde wonen. De reden hiervoor was dat mensen in die tijd nog volledig waren aangewezen op eigen vervoer. Taxi’s en openbaar vervoer bestond nog niet.
Rond 1997 was er een zware huizenmarktcrisis. Deze situatie is nu hersteld. Mede door de groeiende Egyptische economie en de verwachte winsten op investeringen floreert de Egyptische huizenmarkt. Met name aan de Rode Zee wordt veel gebouwd. Daar kan tegen relatief lage kosten onroerend goed aangeschaft worden. De prijzen staan op het moment wel onder druk. De redenen hiervoor zijn de sterk stijgende materiaalkosten en het gebrek aan gekwalificeerd personeel.

Beperkingen
Voor buitenlanders is het geen probleem om in Egypte onroerend goed aan te schaffen. Ze zijn daarbij echter wel gebonden aan een aantal beperkingen. In de eerste plaats is eigendom voor buitenlanders beperkt tot maximaal twee objecten onroerend goed. Het eigendom mag uitsluitend het doel hebben om er te wonen. Dit geldt voor de eigenaar en zijn familie (echtgenoot en kinderen). Ten tweede mag de oppervlakte van het onroerend goed niet meer zijn dan 4.000 vierkante meter (per onroerend goed). Een derde voorwaarde is dat het onroerend goed geen historische locatie mag zijn.

De gehele koopsom moet in een buitenlandse munteenheid naar Egypte gebracht worden. Dit kan via één van de commerciële Egyptische banken. Vooralsnog is het voor buitenlanders niet mogelijk om een hypotheek in Egypte af te sluiten.

Registratie
Om de aanschaf van onroerend goed af te ronden moet de koop geregistreerd worden bij een plaatselijk registratiekantoor voor onroerend goed. Het tarief van de registratie is gebaseerd op de grootte van het onroerend goed. Voor 100 vierkante meter wordt 500 Egyptische pond betaald en voor 1.000 vierkante meter 2.000 Egyptische pond. Deze tarieven worden echter regelmatig naar boven bijgesteld. Het registratieproces kan een lange tijd in beslag nemen, ongeveer vier maanden. Ook moet een klein bedrag betaald worden voor inspectie en landmeting. Belangrijk bij de aanschaf van onroerend goed is dat de koper er op let ook de officiële eigendomspapieren te bemachtigen.

Het meeste Egyptische onroerend goed is niet geregistreerd. Toch is het een voorwaarde voor de aanschaf ervan. Het is verstandig om een advocaat of een groot accountantskantoor in te schakelen voor het nodige papierwerk. Vooral om er zeker van te zijn dat het onroerend goed op een juiste manier wordt geregistreerd en geschikt is om door een buitenlander te worden gekocht. Belangrijk is dat de advocaat tweetalig is. Het inschakelen van een advocaat kan wat geld kosten, maar komt het koopproces zondermeer ten goede. Ook is het verstandig om het Arabische koopcontract te laten vertalen door een beëdigde vertaler. Pas na de inspecties en betaling van de belastingen wordt de koper ingeschreven als eigenaar.

Belastingen
In Egypte wordt een onderscheid gemaakt tussen het huren van gemeubileerde en ongemeubileerde woningen. Inkomsten uit de verhuur van ongemeubileerde woningen is bijna nihil. Dit heeft verschillende redenen, onder andere omdat er geen eis bestaat dat mensen hun inkomen uit ongemeubileerde eigendommen ook opgeven aan de belasting. Dit is een maas in de wet waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt. Iemand kan echter alleen een ongemeubileerde woning verhuren als hij ook inkomstenbelasting betaalt en dus een Egyptisch salaris heeft. In de praktijk betekent dit dus, dat buitenlanders alleen gemeubileerde woningen kunnen verhuren. De verhuur van gemeubileerde woningen wordt belast volgens een progressief tarief van maximaal twintig procent.

Egypte kent geen vermogensbelasting. Alleen binnen de grenzen van Egyptische steden wordt een tarief van 2,5 procent over de totale winst van de verkoper gerekend. Dit geldt voor de verkoop van land en gebouwen. Deze belasting geldt zelfs voor de verkoop van onroerend goed aan echtgenoten en kinderen. Daar staat tegenover dat Egypte geen successierechten kent.

Naast de wet- en regelgeving van een land spelen ook andere zaken een rol bij de aankoop van een woning. Zo drukt de cultuur een duidelijke stempel op het koopproces. Documenten bestuderen in het Arabisch is voor Europeanen ondoenlijk.

Bron: Mondi