Maar liefst 1 op de 6 Nederlanders zegt (op korte of lange termijn) interesse te hebben in een woonvorm waarbij ouders en kinderen bij elkaar en toch apart kunnen wonen. Nog eens 40% heeft interesse onder bepaalde voorwaarden. Van de ‘ouders’ met interesse zegt 65% er zelfs een verhuizing naar een andere gemeente voor over te hebben. Er blijven echter praktische obstakels (o.a. de realiseerbaarheid van nieuwbouw of in tuinen van bestaande woningen, de financiering en de flexibiliteit), die het toepassen van deze woonvorm op grotere schaal in de weg blijven staan. USP Marketing Consultancy ondervroeg in januari en februari 2010, evenals in 2005, ruim 1000 consumenten over dit onderwerp.

Eens in de zoveel tijd laait de discussie over alternatieven voor huisvesting van senioren en daarmee de optie van een kangoeroe – of mantelzorgwoning weer op. USP voerde al in 2005 onderzoek uit naar de interesse in de kangoeroewoning. De interesse bleek groot, de praktische bezwaren echter ook. Met name de continuïteit van bewoning was een groot bezwaar om er in te investeren. Een bezwaar dat met een flexibel concept als de mantelzorgwoning weggenomen kan worden. Ook op het gebied van de aanvraag van vergunningen blijken stappen gezet te worden. Vanaf 1 juli 2010 moeten gemeenten binnen acht weken na een aanvraag voor een vergunning voor het bij- en aanbouwen van mantelzorgwoningen beslissen. Geen besluit binnen deze termijn betekent automatisch toestemming van de aanvraag. Ook mag voor deze aanvragen afgeweken worden van het bestemmingsplan. Het lijkt er dus op dat niets het vaker toepassen van kangoeroe- of mantelzorgwoningen meer in de weg staat. Tijd dus om weer eens bij de consument te peilen hoe deze tegenover dit initiatief staat.

Grote interesse onder zowel ‘ouders’ als ‘kinderen’
Evenals in 2005 blijkt het overgrote deel van de Nederlanders een vorm van samenwonen van ouders en kinderen (kangoeroewoning, meergeneratiewoning of mantelzorgwoning) een goed alternatief te vinden voor de toekomst (66%). Interessanter is echter de vraag of men zelf ook interesse zou hebben om in een dergelijke woning te gaan wonen (bij of met de kinderen of ouders).

Noot: Bij respondenten onder de 45 jaar is de vraag gesteld of men interesse heeft in een dergelijke woonvorm met ouders. Bij respondenten van 45 jaar en ouder is de vraag gesteld of men interesse heeft in een dergelijke woonvorm met hun kinderen. De vraag is alleen gesteld indien men (levende) ouders of kinderen heeft.

Uit de figuur blijkt dat maar liefst 1 op de 6 daar wel interesse in zou hebben. De interesse is iets groter bij de jongere generatie (dus bij respondenten onder de 35 jaar om met hun ouders te wonen) en bij de groep tussen de 45 en 54 jaar (om bij hun kinderen te gaan wonen). Ook is er nog een grote groep die twijfelt. Elementen waardoor men twijfelt, zijn:
– Financiën/ bekostiging
– Mate van zorg en of dat wel geboden kan worden
– De (indeling van de) woning en eigen invloed daarop
– De locatie van de woning

Belangrijkste redenen waarom men zelf geen interesse heeft in een samenwoonvorm als deze, zijn:
– Verstoorde relatie met ouders/ kinderen
– Gewenste en gegunde privacy/ vrijheid
– Zorgvraag is groter dan kind kan bieden of zorgvraag is specialistisch

Verhuizen naar andere gemeente voor ouders geen probleem

Belangrijk verder te weten is dat 22% van de mensen met interesse, ook daadwerkelijk binnen 5 jaar of zelfs direct interesse heeft. Ongeveer 60% heeft pas over meer dan 10 jaar mogelijk interesse.

Een groot gedeelte van de kinderen woont momenteel al in dezelfde gemeente als hun ouders. Uit het onderzoek is verder gebleken dat er zelfs grote bereidheid is onder ouders om te verhuizen naar een andere gemeente voor een kangoeroe- of mantelzorgwoning. Ongeveer 65% van de respondenten boven de 45 jaar met interesse zegt dit geen probleem te vinden. Bij ‘kinderen’ is deze verhuisgeneigdheid naar een andere gemeente wat minder groot (37%).

Haken en ogen in praktische invulling

Vervolgens is gevraagd hoeveel ruimte men zelf tot beschikking wenst te hebben als ‘ouders’ in deze woonvorm. Gemiddeld zeggen mensen van 45 jaar en ouder 58 m2 ter beschikking te willen hebben. Dit is een heel reële inschatting, gezien het feit dat de mantelzorgwoningen die momenteel geplaatst worden, 56 m2 zijn. Flexibiliteit in combinatie met kosten is hier echter wel nog een belangrijk aandachtspunt. Er is een groep mensen die bereid is meer te betalen voor meer flexibiliteit qua indeling in de woning en voor een grotere woning.

De vraag is echter wel in hoeveel gevallen het plaatsen van een woning tussen de 55 en 60 m2 in de tuin van een bestaande woning daadwerkelijk kan (en het opgeven van bijna de volledige tuin gewenst is) en in hoeverre buurtbewoners het plaatsen van een dergelijke woning als bezwaarlijk zien.

De eerste stappen in flexibilisering van de regelgeving zijn dus gezet. De interesse is groot. De praktische invulling en haalbaarheid zal het daadwerkelijke succes van deze woonvorm op termijn bepalen. Evenals de bereidheid tot investering van corporaties en consumenten zelf.

Bron: USP Marketing Consultancy