In de huidige huizenmarkt ben je verheugd op het moment dat mensen jou het vertrouwen schenken om hun woning bij jou in de verkoop doen. Alle signalen staan immers op rood in deze onzekere tijden. Dus heb je mensen, dan ga je daar je uiterste best voor doen, toch? Of toch niet…….

Vorige week had ik contact met een man die een woning zoekt in de Betuwe. Het gevoel van vrijheid staat boven aan zijn wensenlijstje. Hij heeft een woning op het oog en na een eerste bezichtiging is hij enthousiast. Leuk huis, mooie ligging, maar er zijn ook twijfels. Bij de eerste bezichtiging samen met de verkopende makelaar werd al snel duidelijk dat er wat haken en ogen aan het huis zaten. Zo is er een conflict met een buurman over de kadastrale grenzen en het eigendom. De aspirant-koper zocht nu met mij contact en vroeg of ik de aankoop wilde begeleiden. En dat verzoek heeft een aantal ervaringen opgeleverd die ik kort met u als lezer wil delen.

Na onderzoek bij het kadaster blijken meer zaken onduidelijk. Zo meldt het Kadaster: “de opmeting van de percelen is opgeschort”. Wij maken een afspraak met de verkopende makelaar om de woning te bezichtigen. We hadden de vragen voorbereid en stelden deze direct bij binnenkomst.

De makelaar is helaas slecht voorbereid en weet opvallend weinig te vertellen van de woning en over het conflict met de buurman. De antwoorden die hij ons geeft, worden later weer tegengesproken of weerlegd. We stellen de vragen nogmaals per mail en stellen dat “wij” serieus geïnteresseerd zijn, maar dat wij niet gaan bewegen als deze kwesties niet opgehelderd worden. Hij reageert dat het probleem zijn volle aandacht heeft en stuurt ons vervolgens de kadastrale kaart ten tijde van de overdracht van de woning aan de huidige bewoners. Dit exemplaar laat echter weer een heel andere situatie zien. Bovendien staat de uitbouw nu op de erfgrens met de buurman getekend, terwijl bij bezichtiging aangegeven is dat het pad dat eromheen loopt ook bij de woning hoort.

Tot zover de ervaringen.
Het afgelopen jaar dat ik een blog schrijf, heb ik vele reacties mogen ontvangen. Sommige waren bijzonder kritisch. Enkelen maakten veel verwijten vanuit de onderbuik, niet gerelateerd aan de inhoud van de blog en vooral gemotiveerd vanuit het niet te ontkennen feit dat ik makelaar ben.

De boven geschetste ervaringen zijn een verklaring voor dergelijke reacties. De nonchalance en gemakzucht van enkele collega-makelaars bepalen helaas (nog steeds) het imago van de branche. Een imago dat niet bij mij past en waar ik elke dag bewust afstand van neem in woord en daad. Tegelijkertijd besef ik dat dit het lot is van een dienstverlener. Pas als de dienst is uitgevoerd, de klant de ervaring heeft, dan pas kan een oordeel worden geveld. Tot dan kleeft het imago dat door een deel van de branche jarenlang is opgebouwd, ook aan mij.

Angela Jonker, makelaar in de Betuwe

Bron: Het Financieele Dagblad