De Vlaamse regering injecteert het komende decennium 6,5 miljard euro in de sociale woningbouw. Dat is een hefboom voor een totaal investeringsvolume van naar schatting 15 miljard. Voor het eerst zal ook de privé-sector daarvan kunnen profiteren.

Tot 2020 zullen 43.000 sociale huurwoningen gebouwd worden, dubbel zoveel als tijdens de voorgaande periode van tien jaar. Daarnaast komen er 21.000 sociale koopwoningen bij, drie keer zoveel als vandaag. In het totaal dus bijna 65.000 nieuwe huizen en appartementen die het totaal aantal sociale woningen in dit land doen oplopen tot 219.000.

Het monopolie van de huisvestingsmaatschappijen voor de bouw van sociale woningen wordt doorbroken. Ook de privé-sector kan er nu aan meedoen, met dezelfde voordelen als de openbare sector: verlaagde registratierechten (1,5 procent) voor de grond, lager btw-tarief (6 procent) voor de bouw van de woning en infrastructuursubsidies.

De bouwpromotoren moeten bij de bouw van sociale woningen strikte normen respecteren, maar ze mogen die woningen nadien gegarandeerd en tegen een vast tarief doorverkopen aan de sociale huisvestingsmaatschappijen.

De sociale huisvestingsmaatschappijen zijn zelf niet in staat om in tien jaar 64.000 woningen te bouwen. Dankzij het grond- en pandendecreet wordt die doelstelling wel haalbaar. Goed nieuws voor de tienduizenden gezinnen die op een wachtlijst staan voor een sociale woning.

De openbare sector geeft het goede voorbeeld. De verplichting om een deel van de beschikbare gronden voor te behouden voor sociale woningen, weegt zwaarder door voor ocmw’s, kerkfabrieken, gemeenten, enz. dan voor de privé. Zij moeten 20 tot 30 procent van nieuwe verkavelingen voorbehouden voor ‘betaalbare woningen’, tegen 10 tot 20 procent voor privé-verkavelaars.

Een aantal gemeenten verplichten verkavelaars nu al om tot 40 procent van hun gronden voor te behouden voor sociale woningbouw. De bouwsector noemt dat onredelijk hoog. Dat percentage wordt nu fors verlaagd.

Het sociale woonaanbod wordt beter gespreid. Nu zijn er gemeenten met erg veel en andere met weinig of geen sociale woningen. Er komen nu streefcijfers per gemeente.

Ook binnen gemeenten en steden wordt het aanbod beter gespreid. Sociale woningen en gewone huizen in dezelfde verkaveling moeten gettovorming tegengaan. Op die manier wordt volgens sommigen ook de sociale druk opgevoerd om ook sociale woningen goed te (blijven) onderhouden.

Bron: De Standaard