Aan de rivier de Rotte te Rotterdam staat een houten kerkje uit 1930. De kerk is sinds de jaren ’60 niet meer in functie en is sindsdien in gebruik als garagebedrijf. Zij was geheel bekleed met aluminium beplating. Na tientallen jaren te zijn doorgegaan voor garage en loods, vormt de kerk nu een bijzonder thuis voor een gezin met twee jonge kinderen. Architectenbureau Ruud Visser ontwierp in samenwerking met Peter Boer een ‘huis in een kerk’.

Programmatisch lag er de uitdaging om van een kerk met een volume van 3000m3 een aangenaam thuis te maken voor een gezin van vier. Dit volume is ongeveer 6 keer zo groot als een gemiddeld woonhuis. De architect wilde niet zomaar het programma voor een ‘gemiddeld’ woonhuis uitvergroten. Dus geen huis met twaalf kamers, of woon- en eetkamers als balzalen.

Uitgangspunt was, om een ‘gewoon’ huis te maken voor een gezin met twee kinderen. Dit ‘huis’ is vervolgens als los object in de kerk geplaatst. Je kan als het ware om het ‘woonhuis’ heen lopen terwijl je ‘in’ de kerk loopt. Het ‘huis’ is zo geplaatst dat de laatste beuk van de kerk is vrij gehouden. Dit is het transept of dwarsschip van de kerk. Vroeger werd er vanaf deze plaats gepreekt.

De ruimte tussen de kerk en het woonhuis is ‘niet-functionele’ ruimte. Deze ruimte kun je naar eigen keuze erbij gebruiken. In deze ruimten hebben we de kerk zoveel mogelijk teruggebracht en ervaar je de confrontatie tussen het nieuwe ‘woonhuis’ en de oorspronkelijke kerk.

De oorspronkelijke kerk eindigde in een koor. Een kleiner volume, ca 7 meter diep, achter de laatste beuk. Dit volume stond met de gevel pal aan de rivier de Rotte. Bij aanvang van het project was deze verbouwd tot noodwoning, met keuken en badkamer. Dit volume is gesloopt en vervangen door een moderne aanbouw. Deze aanbouw volgt de vorm en contour van het oorspronkelijk koor, maar is een stuk korter.

Doordat de gevel van de nieuwe aanbouw volledig van glas is, maken we het interieur van de kerk open naar de rivier. Het ‘woonhuis’ in de kerk krijgt hiermee een open verbinding met het weidse landschap. Het dwarsschip (de vide) fungeert nu als buffer tussen het buiten (landschap en rivier) en het privé gedeelte (het woonhuis). Bovendien hebben de bewoners hiermee een prachtig weids uiticht over het water en krijgt de rivier de Rotte er een markante gevel bij.

Foto’s

Bron: Architectenweb.nl