Politici die reclame maken voor commerciële producten of zich laten gebruiken voor de commerciële doeleinden van privébedrijven: het past niet, het mag niet. Toch zondigen Belgische verkozenen met de regelmaat van een klok tegen die regel. In 2000 pakte Mieke Vogels uit in een reclamefolder van Volvo. In 2003 gaf Guy Vanhengel zijn Brusselse kleermaker ene duwtje in de rug. In 2005 werd de liberale voetbalsenator Marc Willemots het gezicht van een ramenfabrikant. In 2008 liet Didier Reynders zich op reclameaffiches voor een horlogemerk zetten. Bijna allemaal moesten ze daarna overhaast terugkrabbelen en uitgebreid hun excuses aanbieden.

Alleen Karel De Gucht sloeg geen mea culpa nadat hij zich had laten gebruiken in een business-to-businesscampagne voor De Morgen, de krant van zijn beste vriend Yves Desmet. De Gucht vond dat hij zich niets te verwijten had, omdat het niet om een ‘publieke reclamecampagne’ ging. En nu is het de beurt aan Daniël Termont, de socialistische burgemeester van Gent.

Termond staat manshoog op de cover van een reclamefolder van het West-Vlaamse vastgoedbedrijf Dewaele Vastgoed & Advies van de Bruggeling Filip Dewaele, die onlangs in Gent een kantoor opende, met daarover de tekst: ‘Daniëll Termont, burgemester van Gent: ‘Dewaele is een zeer welgekomen geschenk voor onze stad!” In de folder wordt die kreet nog eens herhaald las kop van een kort interview waarin de burgemeester opnieuw de lof van Dewaele zingt.

Er hoeft geen tekening bij: in zijn officiële functie heeft Termond zich achter een privébedrijf geschaard. Een bedrijf dat bovendien actief is op een voor een grote stad als Gent belangrijk terrein – vastgoed. Een terrein waarin de grenzen tussen privésector en openbare besturen wel vaker vervagen. Waarom doet hij dat? Hebben hij of het stadsbestuur iets met Dewaele?

Daniël Termond (van op de Eurocities-conferentie in Stockholm): Helemaal niet! Ik weet niet eens wie Filip Dewaele is. Ik heb geen enkel contact met die man of zijn bedrijf. En Gent heeft er ook niets mee te maken. Al onze vastgoedbezigheden lopen via het CIB, de Confederatie van Immobiliënberoepen. Ik heb die folder ook gezien. Ik ben ervan geschrokken, want dat was zeker niet de bedoeling. Daar sta ik dan, op die cover, met een uitspraak die, geloof ik, zelfs niet in de tekst binnenin staat.

HUMO Jawel, en ook in die tekst bezingt u Dewaele. Hebben ze u dan woorden in de mond gelegd?

Termond Ze hebben mij inderdaad goed liggen. Het zit zo: de baas van het Mediakantoor Steevens (een leverancier voor reclameteksten uit Loppem, red.) heeft mijn woordvoerder gebeld. Hij vroeg om mij over de vastgoedsituatie in Gent te mogen interviewen voor één of ander magazine. Ik had daar geen bezwaar tegen, maar ik heb wél geeist dat ik de tekst voor publicatie mocht nalezen. Dat heb ik gedaan, maar ik had niet verwacht dat mijn woorden op zo’n manier zouden worden gebruikt – niet in een magazine, maar in een reclameblaadje.

HUMO Is het niet verstandiger om vooraf even uit te vlooien met wie u precies te doen hebt?

Termont Dat zou niet gemakkelijk zijn. Ik ben zeer bereikbaar. Ik word door iedereen aangesproken en ik sta opeven voor het bedrijfsleven. Ik vecht al vijftien jaar voor de tewerkstelling in Gent. Ik heb al zoveel interviews gegeven aan bedrijfskranten. Als ik een Colruyt-filiaal ga openen, roep ik dat iedereen bij Colruyt moet kopen. En een week later zeg ik hetzelfde bij Delhaize.

HUMO Maar dat is niet hetzelfde als reclame maken in een folder die mer een zeer forse oplage wordt verspreid in Gent en wijde omgeving.

Termond Dat kan niet, ik weet het. De andere vastgoedkantoren in Gent zijn hier bijzonder ontevreden over, heb ik gemerkt.

HUMO Wat gaat u nu doen?

Termond Ik kan dit onmogelijk over me heen laten gaan. Ik ga Dewaele hierover aanspreken. Maar wat ik hem ga vertellen, daar moet ik nog even over nadenken. In 2001 gebruikte het automerk Audi een foto van toenmalig premier Guy Verhofstadt in zijn reclamefolders. Verhofstadt reageerde woedend. Nog diezelfde dag moest de Audi-importeur door het stof gaan en publiekelijk zijn excuses aanbieden.

Bron: Humo