In der Beschränkung zeigt sich der Meister, schreef Goethe in een van zijn sonnetten. Het nieuwe kantoorgebouw van Durabrik, net naast de E40 in Drongen, is hiervan een schitterend voorbeeld. In minder dan 1 jaar tijd – het gebouw moest kost wat kost op 9/9/9 klaar zijn – munt uit door zijn krachtige eenvoud. Bedrijfsleider Joost Callens, projectleider Jo Buysse en architect Olivier Salens mogen terecht trots zijn.

Het nieuwe gebouw is een prachtig staaltje van hedendaagse architectuur. Dat was nochtans niet de initiële bedoeling. ‘Onze eerste gedachte was om onze kijkwoning, die meer dan 20 jaar langs de E40 het visitekaartje van Durabrik is geweest, grondig te verbouwen en als kantoorruimte voor onze renovatieafdeling te bestemmen’, vertelt bedrijfsleider Joost Callens.

‘Daarvoor hadden we een drietal architecten de opdracht gegeven een mooi ontwerp te maken, rekening houdend met de bestaande woning. We waren dan ook verbaasd dat geen enkel architect zich aan de eigenlijke opdracht had gehouden. Ze kwamen ons een totaal nieuw gebouwontwerp voorstellen, dat tabula rasa maakte met de kijkwoning.’

Archetypisch beeld
Van de drie architecten was het Salens Architecten uit Brugge die aan de slag mochten gaan. ‘Gezien de unieke ligging aan de autostrade hebben we het voorstel gedaan van een krachtig, eenvoudig gebouw, dat toch subtiel heel sterk moest zijn’, vertelt Olivier Salens. ‘Zodat de boodschap in een flits kan worden overgebracht aan de auto’s die hier voorbijrazen.

In plaats van een logo aan het gebouw te hangen: wij zijn Durabrik en wij bouwen huizen, wilden we een gebouw dat op zich een logo is.’ Dat vertaalde zich in een archetypisch beeld van een huis, meer specifiek van een huis in een neutrale stijl.

‘Het belichaamt zo de droomwoning van de kandidaat-bouwers met elk een verschillende smaak en budget. Om dezelfde reden zijn we snel gekomen bij de neutrale kleuren zwart en wit, waardoor het gebouw ook rustig zijn aansluiting vindt bij het reeds bestaande kantoorgebouw.’

Streepjescode
Van op de autosnelweg – vooral ‘s nachts, als in ‘het glazen huis’ de vloerlampen branden – ziet het gebouw eruit als een zwarte massa waarvan een hap in de hoek de leegte van een woning vormt. ‘Het idee is dat Durabrik, samen met de klant, die leegte vorm geeft. Het is geen huis dat af is, maar een huis in wording. Een blanco huis. Het is als het ware een kijkwoning waarin iedereen zich kan herkennen en die altijd up-to-date blijft.’

Dat er in de hoek van het huis geen kolom staat, was dan ook van essentieel belang. Door een kolom zou volgens de architect de boodschap verloren gegaan zijn en de subtiliteit en de dramatiek zouden zijn verdwenen.

Om de massiviteit en de dynamiek van het glazen huis extra te accentueren zijn de ramen diep teruggetrokken in een spel van verticale elementen, als verwijzing naar een streepjescode.

Eén van de streepjes is oranje, refererend naar het logo van Durabrik. De streepjes herhalen zich ook in bijvoorbeeld de kunstwerken in de kelderverdieping, in de balustrades op de verdiepingen, en in het ritme van de zwarte zinkstroken waarmee het gebouw is bekleed. Door met twee verschillende breedtes te spelen krijgt de zinken bekleding een speels effect.

Het gebouw telt vier open niveaus. Op het gelijkvloers en de eerste verdieping bevinden zich de kantoorruimtes. De bovenste en de half ondergrondse verdieping zijn de niet-werkruimtes. De bovenste verdieping is ingericht als lunch- en ontmoetingsruimte en heeft een buitenterras, de benedenverdieping is de ontspanningsruimte.

Naast een fitnessruimte en douches voor het personeel bevindt zich in de half ondergrondse verdieping een ruimte die gebruikt kan worden voor een brainstorming, opleidingen, als uitbreiding van de kantoorruimte, of voor een feestje.

Stil en energiezuinig
De akoestische isolatie is zonder meer een krachttoer, de E40 hoor je helemaal niet. ‘We hebben het glas en de isolatie in één vlak gehouden, en die luchtdicht met elkaar verbonden’, vertelt Jo Buysse. ‘Daarvoor hebben we tussen het profiel en de isolatie zo’n 8 mm ruimte gelaten, om die achteraf op te spuiten met polyurethaan. Alle voegen tussen de isolatie zijn daarenboven zorgvuldig dichtgeplakt met aluminiumtape, zodat er geen spleten zijn.’

Ook qua energieverbruik scoort het gebouw bijzonder goed. ‘Nergens zijn er koudebruggen. Dat komt doordat de isolatieschil overal doorloopt, zowel horizontaal als verticaal.’ De verlichting wordt geregeld door het daglicht. ‘Zo heeft iedereen in het gebouw dezelfde lichtsterkte, en is er maar een minimum aan kunstlicht nodig.’

In het gebouw zijn zogoed als nergens schakelaars te zien, de verlichting wordt gestuurd door aanwezigheidssensoren. Ook de technieken zijn niet zichtbaar: de luchtwarmtepompen zitten weggewerkt in een buitenpatio, en ook de fotovoltaïsche zonnecellen zijn van op straat niet te zien. Zo blijft alle aandacht op de kracht van de eenvoud.

www.durabrik.be

Bron: Het Nieuwsblad