In een dichtbevolkt kustgebied wil je alle ruimte zo optimaal mogelijk benutten. De gemeente Rotterdam ontwikkelde daarom de Trapdijk, de eerste dijk die geschikt is voor breed opgezette bebouwing.

Omdat de Trapdijk geen talud maar treden heeft, kan alle ruimte optimaal benut worden.

Het principe van de Trapdijk kan wereldwijd worden toegepast op nieuwe en bestaande dijken. Te denken valt aan de aanleg van wegen, parken, gebouwen, parkeerplaatsen of waterreservoirs.

De gemeente wijst erop dat de Trapdijk nog een belangrijke functie heeft: het versterken van de dijk. ,,Door de stijging van het waterpeil van de zee en de rivieren, zoals de Nieuwe Maas, moeten bestaande dijken worden versterkt. In de stad is de ruimte om dijken te verhogen of te verbreden echter beperkt.”

,,De Trapdijk biedt hier uitkomst. De aanlegkosten van een Trapdijk zijn hoger dan van een gewone dijk. Maar deze kosten worden terugverdiend doordat de ruimte op de treden een stedelijke functie krijgt en waarde genereert.”

Een Trapdijk bestaat uit damwanden. Problematisch is dat een damwand in de wetgeving wordt beschouwd als een bodemvreemd element, waarvoor geen plaats is in een dijk.

,,Daarom onderzoeken we met het waterschap Hollandse Delta en het hoogheemraadschap Delfland of hier een mouw aan te passen is”, zei Joep van Leeuwen, adviseur klimaatverandering bij Gemeentewerken Rotterdam, in januari op Klimaatdijk.nl.

Bij het ontwerpen en het ontwikkelen van de Trapdijk werkte de Gemeente Rotterdam samen met de waterschappen, Havenbedrijf Rotterdam, Provincie Zuid-Holland en het Civieltechnisch Centrum Uitvoering Research en Regelgeving.

Bron: idealize.