Eigenlijk zou in de volgende Vlaamse regering de ruimtelijke ordening onder de minister van Welzijn moeten vallen.

Dat de minister van Welzijn in de volgende Vlaamse regering ook bevoegd moet worden voor de ruimtelijke ordening, staat niet in die woorden in de resoluties van de speciale commissie Zorg en Wonen die het Vlaams Parlement in het najaar 2008 oprichtte. Maar het is wel een lapidaire samenvatting ervan.

De basisconclusie die besloten zit in de resoluties die de commissie deze week indiende, is dat het niet de bedoeling is de massaal aangroeiende groep van ouderen allemaal onder te brengen in rusthuizen, maar ze zoveel mogelijk thuis te laten leven. Dan is niet alleen een aanpassingsbeleid voor hun woningen nodig maar ook een aanpassing van de manier waarop we wonen, en dat is ruimtelijke ordening.

En dan duikt het ‘Antwerps model’ op, dat al opgang maakt op internationale fora maar in Vlaanderen zelf nog onbekend is. Het is ontwikkeld in het Antwerpse OCMW waar voorzitster Monica De Coninck (SP.A) de plak zwaait.

Het streeft naar een indeling van de stad in woonzorgzones waarbij de lokale overheid – OCMW of gemeente – nagaat of er voldoende ‘infrastructuur’ aanwezig is om een ‘zorgende zone’ te zijn. Is dat niet zo, dan is beleid nodig; de overheid moet niet noodzakelijk alles zelf aanbieden, ze moet zorgen dat het er is. Zijn er genoeg winkels? Is er een apotheek? Is er een dienstencentrum? Is er voldoende paramedisch personeel in de omgeving? Maar ook: zijn er wegen of paden waarlangs inwoners – ouderen, maar ook mensen met een handicap en gezinnen met kinderwagens en -fietsen – zich veilig kunnen bewegen?

En daarin zit meteen de nieuwe ‘zorgcoalitie’ besloten. Je moet niet opkomen voor aparte doelstellingen voor ouderen, vaak vallen hun belangen en verwachtingen gelijk met die van personen met een handicap en die van jonge en andere gezinnen, luidt het.

‘Zorgbehoevenden indelen in hokjes is passé’, zegt Else De Wachter (SP.A) die de commissie Zorg en Wonen voorzat.

De bijna vijftig resoluties die de commissie eind deze maand nog voorlegt aan de plenaire vergadering van het aftredende Vlaams Parlement, verschuift ook een deel van het sociaal beleid naar de gemeenten. En dat is een filosofie die al een tijd leeft op Vlaams niveau, maar nog geen echte doorbraak kende. Onder meer het decreet over het ‘sociaal huis’ in elke gemeente past in die filosofie.

‘En dat betekent, zoals ook de centrumsteden vragen, een verschuiving van financiële middelen van de Vlaamse overheid naar de gemeenten’, zegt Else De Wachter. Onder meer voor het geld voor de aanpassing van woningen van bejaarde en andere bewoners met zorgbehoeften.

De uitgebreide resoluties van deze speciale commissie sluiten ook aan bij andere recente beleidsinitiatieven zoals het pas goedgekeurde woonzorgdecreet. Het lijkt erop dat de gedachten rijpten in het laatste deel van de regeerperiode en dat het ‘oud parlement’, op het eind van zijn regeerperiode, de synthese ervan nog wil overdragen of opleggen aan de volgende Vlaamse regering.

Bron: De Standaard