De huur- en woningprijzen stijgen. Een mogelijke oplossing voor zij die hieronder te lijden hebben, is het gedeeld huren van een woonst. Dit houdt in dat je huis en huur deelt met anderen, mensen die je al dan niet al van tevoren kende.
Aangezien de huurprijs wordt gedeeld, kunnen de bewoners leven met een comfortniveau dat ze zich anders misschien niet hadden kunnen veroorloven. Het OIVO heeft een studie uitgevoerd naar het gebruik en de perceptie van de Belgen van gedeeld huren. Meteen valt op dat het idee in deze economisch zware tijden in de lift zit; het aanbod kan de vraag niet volgen. Vooral studenten en jongwerkenden doen eraan mee. Binnen België is Brussel het Mekka voor samenhuurders.

Laat ons beginnen met een kijk op de financiële kant. Het OIVO stelt vast dat je door samen te huren wel degelijk kan besparen: de huurprijs ligt tot 38% lager dan wanneer je op je eentje huurt. Dit percentage van besparing ligt het hoogst in Brussel, waar huren het duurst is. Gemiddeld kost de gedeelde huur van een Brusselse woning namelijk 365 euro, hetzij maandelijks meer dan 50 euro meer dan buiten de stad. Nergens wordt dan ook zoveel gedeeld gehuurd als in de hoofdstad; van alle aanbiedingen zijn bijna acht op de tien in het Brusselse te vinden. Daarin speelt ook mee dat Brussel de grootste studentenstad van België is en dat nieuwe ideeën in de grootstad sneller opgepikt worden.

Motivatie

De voornaamste reden waarom mensen aan samen huren (zouden) doen is dan ook economisch. Dit geldt zowel voor zij die een plek aanbieden als voor zij die op zoek zijn naar een woning. Zij zoeken beiden een manier om hun huurkost binnen de perken te houden zonder aan comfort in te boeten. Voor velen is gedeeld huren echter niet louter een economische zaak: twee op de vijf consumenten geven aan dat het ook een aangename manier is om nieuwe mensen te leren kennen en interesses te delen. Iets minder dan één op drie consumenten prijst de originaliteit van de levenswijze, die ze aantrekkelijk noemen.

Profiel

Rekening houdend met de financiële motivatie, mag het dan ook niet verbazen dat het vooral studenten en jongwerkenden zijn die het vaakst aan gedeeld huren doen. Met andere woorden: zij die doorgaans niet kapitaalkrachtig zijn en nog niet meteen van plan zijn zich te settelen met een gezinnetje. Dit blijkt ook duidelijk uit de studie: hoe ouder de consument, hoe lager de bekendheid met het fenomeen en des te geringer de interesse en appreciatie. De cijfers: het idee van samen huren spreekt gemiddeld 17% van de bevolking aan maar bij jongeren tussen 18 en 29 stijgt dit percentage fors, tot 58%.

Ervaring

Zeven op de tien Belgen geven aan al gehoord te hebben van het concept. Toch heeft slechts iets meer dan één op de tien Belgen er zelf al ervaring mee. Daar staat dan weer tegenover dat een grote meerderheid van de consumenten denkt dat het een fenomeen in volle groei is. Dit wordt bevestigd door het feit dat het aanbod de vraag momenteel niet kan volgen: voor elke drie aanbiedingen zijn er vier vragende partijen. Van de consumenten die het zelf al eens geprobeerd hebben, geeft driekwart aan dat ze met plezier aan de ervaring terugdenken.

Conclusies en aanbevelingen

Het OIVO wil toch ook de aandacht vestigen op het andere kwart. Rekening houdend met de ontevredenheid van die mensen, raadt OIVO de consumenten aan altijd zorgvuldig te zijn bij het ingaan op een mogelijkheid tot samen huren. Je neemt altijd een zeker risico, zeker als je gaat samen wonen met mensen die je nog niet kent. Het OIVO beveelt in deze studie de kandidaten voor het avontuur dan ook aan om zich de juiste vragen te stellen en de situatie goed te evalueren alvorens zich in het samen huren te storten.. Is het karakter van de medehuurders verenigbaar met dat van jezelf? Hebben ze geen gewoonten die je storen (zoals roken of laat naar bed gaan)? Zijn de respectieve kosten (telefoon, teledistributie, water, energie enz.) en uitgaven in detail omschreven zodra je in het goed intrekt?

Regels

Het OIVO stelt eveneens vast dat gedeeld huren in deze tijden van economische crisis voor een aantal consumenten een welgekomen oplossing is. Dat zij zich tot dergelijke alternatieven moeten wenden, wijst er echter ook op dat het voor hen moeilijk is een passende woning te vinden. Het OIVO beveelt de overheid dan ook aan een structurele oplossing voor toegang tot een woning uit te werken. Er is ook nood aan regels op gemeenschapsvlak om eventuele conflicten tussen samenhuurders te vermijden. Het zou jammer zijn als er zware problemen zouden ontstaan over de afspraken in verband met bijvoorbeeld betalingen, huisregels, telefoongebruik en verdeling van maaltijden. Terwijl het net die dingen zijn die de charme uitmaken van het samen huren.
De term “samen huren” is niet eenduidig en dekt meerdere realiteiten. Ofwel wordt samen huren ervaren als een nuttige ruimte voor een geheel van individu’s. De samenhuurders hebben geen gemeenschappelijk plan en delen gewoon een leven in gemeenschap zoals zij dat voor zichzelf wensen. In dat geval spreken we van echt samen huren. Ofwel wordt samen huren beleefd als een echte gemeenschap waar elkaar helpen en solidariteit voorop staan binnen het gezamenlijk project waarin elke medehuurder zijn/haar rol in vervult.

De consument zal een keuze moeten maken uit verschillende filosofieën van het gedeeld huren. Om dat te doen zal hij aandacht moeten hebben voor de valstrikken en de voordelen van elk van die filosofieën. In elk geval is de vaststelling dezelfde: er zijn niet genoeg beschikbare plaatsen om aan de toenemende vraag het hoofd te bieden!
Gelet op de obstakels en moeilijkheden waarmee de kandidaten voor dit type van alternatief wonen geconfronteerd worden, die nog erger zijn voor de mensen die al in moeilijke omstandigheden verkeren, moet er op het politieke niveau dringend grondig nagedacht worden ofwel een engagement aangegaan worden om de invoering van gevarieerde en voor iedereen aangepaste structuren te bevorderen. Het collectief wonen moet een reële keuzemogelijkheid worden en mag niet een laatste redmiddel zijn om niet definitief in de armoede verzeild te geraken.

Huurregels

Bovendien heeft het OIVO vastgesteld dat er geen specifieke wetten bestaan om het samen huren te reguleren, dus zijn de huurregels van het gemeenrecht van toepassing. Er zijn nochtans wel enkele specifieke zaken, zoals de solidariteitsclausule, die benadrukt moeten worden.
Die clausule voorziet dat alle medehuurders solidair instaan voor de integrale betaling van de huur en de lasten. Het is een garantie voor de eigenaar in het geval dat één van de bewoners er niet (meer) zou in slagen om zijn/haar deel van de huur te betalen: in dat geval kan die huur der in moeilijkheden aan de andere bewoners vragen om in zijn/haar plaats te betalen. Het is echter ook een garantie voor de medehuurders want als één van hen de woning verlaat terwijl de huur loopt, zal die persoon zijn/haar deel van de huur en de lasten nog altijd moeten betalen, en dit tot de huurovereenkomst ten einde loopt.

Bron: habitos.be