De appartementen in Vlaanderen zijn het voorbije jaar nog duurder geworden, ondanks de economische crisis. Een flat kost nu al gemiddeld een kwart miljoen euro. De prijsstijgingen zijn nog steeds het gevolg van de dure bouwgronden die tijdens de gouden jaren werden aangekocht.

Begin deze maand stonden in het Vlaamse gewest ongeveer 11.500 appartementen te koop. Dat is dubbel zoveel als in Brussel en bijna vier keer zoveel als in Wallonië. Wie uit die cijfers concludeert dat er de voorbije jaren ontzettend veel nieuwe appartementsgebouwen werden neergepoot, zit goed.

Logischerwijze zouden de verkoopprijzen van flats in Vlaanderen dan ook moeten dalen. Maar de jongste maanden zijn de prijzen nog gestegen. In april 2008 werden de appartementen nog verkocht voor gemiddeld 220.000 euro, nu naderen de verkoopprijzen gemiddeld 250.000 euro.

‘Er zijn verschillende verklaringen voor deze prijzenevolutie. Veel nieuwe appartementen zijn nog projecten die van voor de crisis dateren. De bouwpromotoren hebben toen duizelingwekkende bedragen betaald voor hun bouwgrond. Die hoge kosten worden nog doorgerekend in de totaalprijs van de appartementen’, zegt John Romain van Immotheker.

‘Het duurt wellicht nog jaren voor de kandidaat-kopers prijsdalingen op de appartementenmarkt zullen meemaken. De appartementen zijn gerealiseerd met dure bouwmaterialen. Dat zal veranderen wanneer de bouwmaterialen goedkoper worden, maar net zoals bij woningen speelt er een vertragingseffect.’

Forse prijsdalingen op lange termijn zitten er volgens Romain niet in. ‘We moeten rekening houden met maatschappelijke verschuivingen: we evolueren naar steeds meer eenpersoonsgezinnen. Die mensen zullen meer appartementen kopen, waardoor de vraag hoog blijft en de prijzen dus niet dalen.’

Luxeflats

‘In de categorie van de luxeappartementen blijven de prijzen hoog. In dit segment doet de vergrijzing de vraag stijgen. Almaar meer senioren die een grote villa bewonen, zullen op hoge leeftijd verhuizen naar een luxueus appartement. De keerzijde van deze trend is dat de duurdere villa’s bijzonder slecht verkopen.’

John Romain wijst de kandidaat-kopers op enkele addertjes onder het gras. ‘Bouwpromotoren kennen de financiële draagkracht van de kandidaat-kopers en zullen de verkoopprijzen dus aanpassen. Maar als die nieuwe appartementen nog gebouwd worden op dure bouwgronden, zal de verkoper moeten besparen op de afwerking om de prijs te kunnen drukken. Kooplustigen mogen zich dus niet verkijken op een aantrekkelijke verkoopprijs. De kwaliteit van bijvoorbeeld de keuken en de badkamer kan beperkt zijn.’

Kleiner wonen

‘Er is een tendens naar kleinere flats. Waar kopers vroeger voor een appartement met een oppervlakte van 110 vierkante meter kozen, doen ze dat nu voor een pand met een oppervlakte van 70 tot 80 vierkante meter.’

De vraagprijs van de jongste aanbiedingen op de appartementenmarkt verschilt nog maar weinig van de verkoopprijs. Het voorbije jaar nam het aantal afgeprijsde flats fors toe. Eind januari 2010 werd een kwart van de appartementen voor een lagere prijs verkocht, maar de afprijzing bedroeg nog slechts 6 procent.

Dat neemt niet weg dat de appartementen steeds langer te koop staan, gemiddeld 193 dagen. In mei 2008 vonden de appartementen al na 100 dagen een koper.

Bron: Het Nieuwsblad